Poema:Estando triste, seguro...

20/12/2010 498 Palabras

Estando, triste, seguro, mi voluntad reposava, quando escalaron el muro do mi libertad estava. A escala vista subieron vuestra beldad y mesura, y tan de rezio hirieron que vencieron mi cordura. Luego todos mis sentidos huyeron a lo más fuerte, mas ivan ya malheridos con sendas llagas de muerte. Y mi libertad quedó en vuestro poder cativa, mas gran plazer ove yo desque supe qu'era biva. Mis ojos fueron traidores: ellos fueron consintientes, ellos fueron causadores qu'entrassen aquestas gentes qu'el atalaya tenían y nunca dixeron nada de la batalla que vían, ni hizieron ahumada. Después que ovieron entrado aquestos escaladores, abrieron el mi costado y entraron vuestros amores, y mi firmeza tomaron, y mi coraçón prendieron y mis sentidos robaron, y a mí solo no quisieron. Qué gran aleve hizieron mis ojos y qué traición: ¡por una vista que os vieron, venderos mi coraçón! Pues traición tan conoscida ya les plazía hazer, vendieran mi triste vida y oviera dello...

This website uses its own and third-party cookies in order to obtain statistical information based on the navigation data of our visitors. If you continue browsing, the acceptance of its use will be assumed, and in case of not accepting its installation you should visit the information section, where we explain how to remove or deny them.
OK | More info